Jou vergeten kunnen wij niet, wij leven verder met een stil verdriet
Slaap zacht, je hebt het verdiend, je vocht tot aan je laatste zucht
Zoveel sterren aan de hemel, zoveel liefde hebben wij van jou gekregen
In ons hart en gedachten blijf je bij ons
We missen uw diepe goedheid maar bewaren uw warmte in ons hart
Woorden voor zoveel verdriet zijn er niet
Je liefde was steeds een gouden moment in ons leven
We zullen je missen, elke dag, maar in ons hart zal je blijven bestaan
Lieve vader (moeder), wij danken u voor dit mooie leven.
Wij kunnen jou niets meer
geven maar jij gaf ons veel om verder te leven
Jouw leven was zo heel gewoon maar juist daarom zo echt en schoon
Met diepe dankbaarheid denken wij aan u terug
Je was voor ons een schat en leeft voort in ons gebroken hart
Als elke druppel kon zeggen hoezeer we je missen, dan regende het elke dag
Als liefde en herinneringen een brug konden bouwen, dan klommen we naar de hemel en brachten je terug
Achter mijn stil verdriet glinstert nog steeds iets van uw schoonheid
Gedenken is: elke gedachte als een bloem schikken tot een ruiker van herinneringen
Als een zon die ondergaat, zo ben je van ons heengegaan
Ook al ben je ver weg, in ons hart blijf je bestaan, want alle herinneringen zullen nooit verloren gaan
Wanneer je verdrietig bent, blik dan opnieuw in je hart en je zult zien dat je weent
om wat je vreugde schonk
Je vriendschap en gezelligheid blijft in ons leven, ’t is de leegte eromheen die verdriet
blijft geven
De zon die jij bracht in ons leven zullen wij nooit vergeten
We weten dat je op ons wacht, en met mooie herinneringen in onze gedachten, wordt
onze pijn een beetje verzacht
Verder leven in het hart van hen die je liefheb, is nooit sterven
Opgetild tot boven regenbogen, blijf je een synoniem van liefde
In het gevoel van nooit vergeten, vind ik parels van je liefde weer
Afscheid nemen is met zachte vingers dicht doen wat voorbij is en verpakken in goede
herinneringen
We zullen je missen, maar in ons hart zal je met ons samenblijven
Voor ons blijf je hier, diep in ons hart
Hoe kan het leven, dat zo zonnig was, opeens zo droef en donker worden
Het leven was mooi met jou, het wordt moeilijk zonder jou
Leven is: vast willen houden en toch los moeten laten
Altijd samen, nooit alleen, onafscheidelijk, altijd één
Wat op liefde is gebouwd, vergaat niet
De band is zo sterk, het afscheid zo moeilijk
Sterven is geen afscheid nemen van het leven, wel van de tijd
Zoveel verdriet, nu rest ons warm en gelukkig, de herinnering aan jou
Het is ons geleend, de vele mooie dingen, ons eeuwig bezit zijn de herinneringen
Geen schat op aarde is groot genoeg om jou te vervangen
Afscheid nemen en scheiden, zijn dingen die door ’t hart snijden
Als je hielp waar je kon, aan wat warmte en wat zon, heb je niet voor niets geleefd
Plots ging je heen, onuitsprekelijk verdriet, vergeten zullen we je niet
Haar (zijn) hart was ruim en goed met een gulle lach naar het leven
Zij (Hij) bewaarde altijd de moed om het beste van zichzelf te geven
Wat het leven heeft verenigd, kan de dood niet scheiden
Leven zonder jou kent geen vreugde
De herinneringen aan jou weerspiegelen je leven
Het leven is een (lange) weg die te vroeg eindigt
Het leven geeft, de dood neemt, herinneringen blijven
Tranen kunnen ons verdriet niet doven
Onze wegen zijn gescheiden, maar onze harten blijven samen
Als vrienden gingen we door ’t leven, als vriend blijf je (bij ons) leven
De goede herinneringen aan jou verzachten de pijn
Wat ons ogen niet meer zien, blijft ons hart voelen
Jouw leven was mijn hele bestaan, hoe kan ik nu verdergaan
In het boek van het leven is het eind niet beschreven
Achter tranen van verdriet, schuilt de lach van de herinnering
Eens was je de zon in huis, nu ben je de zon in ons hart
Door mijn tranen heen lijkt alle wazig, scherp blijft het profel van jou
Je beseft pas in de avond, hoe mooi de dag is geweest
Moeders gaan maar sterven niet, ze leven om liefde te geven
Een boek, zo groot, zal nooit bestaan, om te beschrijven wat jij voor ons hebt gedaan
Jaren zijn voorbij gegleden, toch weten wij beslist, jij wordt nog zo vaak gemist
Er klonk in jou een levenslied, een echte vriend vergeten wij niet
De nacht wisselt met de dag, het licht met de duisternis, maar de herinnering aan jou
blijft
Voor heel de wereld was hij een vriend, voor ons was hij de hele wereld
Wie voortleeft in het hart van de zijnen, kan nooit uit het leven verdwijnen
Voorbij de wolk van mijn verdriet, licht jouw gelaat soms even op
Een moeder uit de duizend
Je woorden dragen verder…je handen geven voort…
Weet dat onze tranen een zee vormen van mooie herinneringen aan jou
Ik huil om jou ook als ik lach. Het gemis dat blijft echt iedere dag
De hemel heeft er een mooie ster bij, en dat ben jij
Het leven is slechts een knipoog in de tijd, daarna zijn we allen samen, voor altijd
Nu jouw levenswind is geluwd, zalven de mooie herinneringen onze wonde en bittere
pijn
De mooiste bloemen bloeien vaak in het verborgene
De stilte die je achterlaat is groot, maar in ons hart blijf je leven
Als je door de nacht gaat zonder één ster, denk er dan aan dat boven de wolken
iemand naar je glimlacht
Er is de pijn om het gemis maar we hebben uw warm hart als erfenis
De herinnering blijft zoals je was, in eenvoud sterk en groot
Je blijft geborgen in onze herinnering
Veel fjne herinneringen verzachten ons verdriet
Zo dicht bij, maar aan de andere kant ook zo ver weg
Ook al ben je van ons heengegaan, jij zult als de mooiste regenboog hoog aan de
hemel staan
Waar je ook bent heengegaan, in ons hart blijf je voortbestaan
Veel gelukkige jaren waren we samen, samen waren we één maar nu jij er niet meer
bent moeten we verder zonder jou … alleen.
Er is een schakel die de dood niet kan verbreken, liefde en herinnering leven altijd
voort
Bezige handen en een sterke wil vielen na een bewogen leven stil
Uw kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen vergeten u nooit
Genoten heb ik van je humor, gekoesterd heb ik me aan je warmte, bewonderd heb
ik je om je vechtlust. Dag lieve kanjer…
Vlinder, fadderend in de lucht, doe hen de groeten in jouw vlucht als je ze boven de
hoogste bomen wellicht zult tegenkomen.
Het leven is dragen, het leven is gaan, het leven is bestaan zonder al te veel vragen
Aan een tere draad van tranen rijg ik stil de maanden van gemis…
Een stoel blijft leeg, een stem blijft zwijgen maar in mijn hart zal je altijd blijven
In een zee van liefde geboren, op golven van liefde gestorven
Haar leed is geleden, de cirkel is rond. Nu krijgt ze de rust die ze hier niet meer vond.
Als leven lijden wordt, is rusten goed.
